معنی تشه وشه - جستجوی لغت در جدول جو

تشه وشه

(غَ شَ / شِ رَ شَ / شِ)

یک دسته مردم بی سر و پا و پست. گروهی از جنسهای مختلف و همه پست و دنی. دسته ای از زنان و کودکان از خانواده ای. اوباش: یک مشت غشه رشه

لغت نامه دهخدا

تنه توشه

(تَ نَ / نِ شَ / شِ)

بالا و پهنا و فربهی یا لاغری. اندازه: به تنه توشۀ من است، یعنی در بالا و پهنا و فربهی و لاغری مانند من است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ’تنه و توشه’ شود

لغت نامه دهخدا

قشه رشه

(قَ شَ / شِ رَ شَ / شِ)

جمعی بی سروپا. بوش. (یادداشت مؤلف). غشه رشه. رجوع به غشه رشه شود

لغت نامه دهخدا

شه شه

(شَهْ شَهْ)

مخفف شاه شاه که در اصطلاح شطرنج آنرا کش گویند:
گفت شه شه وآن شه کبر آورش
یک به یک شطرنج برزد بر سرش.
مولوی

لغت نامه دهخدا